Happy New Year!

Hallo lieve volgers. (Geen idee of jullie lief zijn besef ik me opeens. Maar jullie volgen mijn blog. En dat is op zich al heel lief). Hoe is jullie oud en nieuw verlopen? Het mijne was erg rustig. Ik vind het wel leuk maar voor mij brengt oud en nieuw vaak wat meer gewrichten uit de kom mee, door onverwacht harde knallen. Maar ik heb genoten samen met Daan. En dan is het zomaar alweer een heel nieuw jaar. met goede voornemens. Ik heb er maar een klein aantal. Ze zijn niet spectaculair. Maar voor mij stiekem wel. En waarom…. Dat vertel ik vast wel eens.

1. Meer ritme in eten en slapen
2. Van de medicatie die ik slik afkomen
3. alternatieven gebruiken
4. gezonder leven
5. genieten van alles wat er komen gaat

 

En jullie, hebben jullie goede voornemens? Misschien wel om goed gemotiveerd naar school te gaan. Dan is een nieuwe tas misschien juist wat je nodig hebt. Misschien een leuke rugzak? Ik was en ben zelf nog altijd dol op rugakken, zoals deze. Als ik nog op school zou zitten, zou ik het wel weten.

 

Deze tas hebben ze in twee kleuren op Marrington . Misschien wil je het wel veel serieuzer aanpakken met school. En een daarbij behorende tas hebben. Zoals deze bijvoorbeeld

en heel  mooi, degelijk en klassiek ontwerp, dat weer helemaal zijn weg terug vindt naar de school lokalen. Een goede oplossing voor de scholier die serieus is en niet zo op zou willen vallen. Geloof mij, zodra je klasgenoten zien wat voor een praktische tas, of rugtas je gekozen hebt om het jaar met goede moed weer in te gaan, als een voornemens, doet goed voorbeeld goed volgen.

Of heb je toch meer reizen op je voornemens lijstje staan? Geen paniek, ook hier mooie reistassen voor te krijgen. Degelijke tassen, waarmee je met gemak een weekend, midweek of zelfs langer weg zou kunnen gaan. Neem nu deze mooie tas

In deze tas kun je genoeg kwijt om een heel weekend, een midweek, een week of langer weg te kunnen gaan. En als reiziger wil je natuurlijk niet anders. En al reis je naar je vriend op en neer. Met een mooie reistas wil je altijd wel gezien worden. Op de website van <a href=Marington

Of je reist in iets meer steil. Alles is te vinden op de site van Marington.

Nog een voorbeeld.Een kleintje maar. Stel, je hebt je voorgenomen dit jaar zuiniger om te gaan met je laptop en tablet en andere elektronische spullen? Daar wil je dan natuurlijk wel een beetje een fatsoenlijke laptoptas  bij hebben . Dat zou ik wel willen. Nu heb ik een prachtige Kiplingtas, waar ik uitgebreid over heb geschreven. En wie weet nog wel eens zal doen, maar deze tassen zijn ook onweerstaanbaar. En helemaal goed als je voornemen is dat je zuiniger gaat zijn op je apparatuur.

 

 

Ik mag als blogger mijn lezers een korting aanbieden van Marington. Om zo je nieuwe tas uit te kunnen zoeken met korting, en je  goede voornemens te kunnen beginnen.

De kortingscode is: KORTING10

Deze code geeft je een korting van 10% op het GEHELE assortiment aan tassen etc. Ik zou zeggen, snuffel rond en kijk of je je droom tas kunt vinden, waar je je goede voornemen een heel goed droomvoornemen zou kunnen gaan maken!  Veel shop plezier op de website. En als je een toffe tas hebt…kun je me altijd even vertellen hoe je het vindt en of je tas bevalt.

Tot heel snel weer

 

 

Mijn top 10 Herfststuff

Hallo allemaal, deze keer een blog over mijn favoriete herfsteten, herfst drinken en herfst muziek. Eigenlijk gewoon alles wat ik fijn vind in de herfst.Hoewel herfst wel een van de seizoenen is die ik het allermooist en fijnst vind, is het voor mijn lijf een van de mindere seizoenen. Ik ben dan door vochtige kou niet blij, want dan doen mijn gewrichten extra zeer en dan moet ik extra pijnstilling gebruiken. Maar de blaadjes die van kleur veranderen en die prachtige dauwdruppels in spinnenwebben, paddenstoelen.. Ja ik kan er heel erg van genieten. Ik heb een top 10 van mijn favoriete herfststuff opgesteld. hier komt mijn top tien

1. Op nummer 1 staat voor mij toch wel de mooie tuin van mij, in de herfst. Prachtige lieveheersbeestjes, dappere bloemen die stoer blijven staan in de regen en wind, mn hortensia’s de ondanks alles blijven staan en heerlijk kijken naar dat geheel. Heel mooi. En vanuit mijn bed.
   

   

   

   

   2. En dat dan ook met een erg lekkere gemaakte kop koffie en een  heel lekker ontbijtje. Maar vooral de caramelcappuccino is fijn.

3. Een lekkere warm  vest van mijn liefje Daan aantrekken. Want natuurlijk zitten zijn vesten veel warmer dan de mijne (duh, ze ruiken gewoon zo lekker naar hem…ssst niet vertellen hoor).

4. Haken! heerlijk naar de regen en wind en kou buiten kijken, en dan je haakwerk erbij pakken, met vest van vriendjelief en koffie. Ik  blijf haken een heel fijne hobby vinden. Al kleur ik ook heel graag. Ik doe eigenlijk wel heel veel creatieve dingen graag. Maar in de herfst zijn haken en kleuren wel mijn favoriete bezigheden

 

5.  Schrijven aan mijn verhalen en bloggen. In dat natte weer naar buiten ga ik toch niet zo graag, en dan werk ik graag mijn blogs en mijn verhalen bij. De verhalen worden als het goed is over een poosje echte boeken die uitgegeven gaat worden (in mijn droom is dat namelijk zo. En een droom moet je najagen ) Met mijn dichtbundel, nog altijd te krijgen op http://www.boekscout.nl/binnenstebuiten . En daar ben en blijf ik trots op. Helaas zijn gedichten moeilijk om te verkopen, maar ik denk dat mijn verhalen wel aan zullen spreken, zeker als ik mijn proeflezers mag geloven, en die zijn streng. Inmiddels schrijf ik lekker op een nieuwe laptop, die ik geweldig  vind om mee te werken. Nee, geen dagdag tegen mn oude met washi tape versierde laptop hoor, die krijgt een plekje op mijn bureau die voor het raam staat, met uitzicht op de tuin, en een toetsenbord en muis, zodat ik ook daarop gewoon nog kan werken. Een laptop werkt alleen ook heerlijk onderweg of gewoon in bed

.

6. Bakken. Ik hou echt van lekkere dingen bakken die echt bij de herfst horen. Gevuld speculaas, lekkere cakes. Hmmm  ik krijg al honger als ik eraan denk…gauw aan wat anders denken dan maar

7. Herfstige muziek luisteren. Tja, hoe moet ik dat uitleggen. Ik neig in de herfst naar wat meer nostalgie in mijn nummers. Dus nummers die vooral het weer een beetje weergeven. Van Evanessence vind ik dan bijvoorbeeld “Hello” heel mooi en van Christina Perry “Jar of hearts”. En ook dat is fijn om lekker mee te zingen. Want ook zingen is een van de dingen die ik weer een beetje heb opgepakt. Maar daarover later meer. Ik heb namelijk een hele gave coole ontdekking gedaan.

8. Kaarsjes! Ik hou van gezellige kaarsjes aan. Liefst in van die mooie lantaarns of in kooitjes, in mooie glazen of in zelf versierde potjes (waar ik nog altijd aan moet beginnen, want die wilde ik graag zelf maken. Om het milieu te sparen en mijn katten geen brandwonden te bezorgen ben ik langzaam aan aan het overgaan op elektrische en LED kaarsjes. Ze zijn net zo echt (ruiken zelfs ook nog lekker) en een stuk veiliger dan echte kaarsjes. 

 

9. Films kijken. Via popcorntime of netflix of waar je ze ook kijkt. Iets lekkers erbij en dan heerlijk een film opzetten. Ik heb inmiddels bijvoorbeeld binnenstebuiten gekeken, een film over de emoties die huizen in je hoofd, en je hele leven je gedrag min of meer beinvloeden. Ik vond het verhaal wel heel erg simpel maar voor een verhaaltje voor kinderen wel weer heel geschikt. En veel humor weer voor volwassenen. Ook keek ik Jurrasic World. Viel mij een klein beetje tegen. Ja oke, dinosaurussen dat snap ik natuurlijk ook wel, maar het plot van de film vond ik gewoon minder goed uitgedacht

10. Maar natuurlijk heb ik een hele grote favoriet. Met mijn grote liefde knuffelen en erop uit in de natuur.

 

 

 

Parijs..stad der Liefde….

Gisteravond  ben ik gaan slapen. In de armen van mijn lief. Veilig en heerlijk. Dromend over mooie dingen. Over een wereld waarin haat en slechtheid geen kans krijgen en we snappen dat wij mensen allemaal verbonden zijn en een. Dan ontwaak je. En staat Parijs, de stad van de Liefde in brand. Aanslagen …vanwege een religie die men elk mens op wil leggen. Een Heilige oorlog (Jihad noemen ze dat) geweld om mensen iets op te dringen. Religie zou iets moeten zijn waarin je vrij moet zijn. Elke religie heeft als beginsel dat Liefde het grootste goed is. En toch worden uit naam van de God Allah of hoe ze hem ook noemen de verschrikkelijkste dingen gedaan. Het ware geloof zal dit afwijzen . Voor deze terroristen die de stad der Liefde hebben besmeurd met hun haat zal geen hemel en geen beloning zijn. Zij hadden wel de overtuiging. Maar ik weet zeker dat zulke in en in slechte daden geen beloningen op zullen leveren. Geloof spreekt over naastenliefde en vrede en liefde. Niet over het besmeuren van Liefdessteden met haat en dood.

Ja ik ben verontwaardigd en ja ik ben boos. Maar bovenal verdrietig. Wanneer gaan mensen leren dat jaloezie haat wrok wraak en geweld nooit helpen en de wereld alleen maar lelijk maakt? Ik ben misschien een dromer, maar ik blijf geloven dat ooit de wereld zal zijn zoals bedoeld. Groen, vredig en met mensen die verbonden zijn en een. Elkaar liefde geven in plaats van slechte dingen. Ik geloof. Ik geloof dat dat waarheid kan worden. Ik hoop. Ik hoop dat vele ouders over de hele wereld hun kinderen leren dat liefde en eenheid meer bereikt dan haat en geweld. Ik blijf geloven dat er mensen zijn als ik. Die dromen van vrede en een wereld waarin we beseffen dat de mensheid een is en we samen meer kunnen dan alleen. Ik hoop dat er mensen opstaan en hun liefde delen en verspreiden. Een licht werpen in deze duistere wereld. Elk licht is er een. En vele lichten verdrijven duisternis. Je daden hoeven niet groot te zijn. Al zeg je goedemorgen tegen de buurman, help je iemand boodschappen inpakken. Of lach je vriendelijk tegen iemand op straat. Kleine daden  van naastenliefde zorgen voor een mooie ketting aan liefdevolle dingen. En ooit zal dan de haat en t geweld worden verbannen. Want ik blijf overtuigd Liefde zal overwinnen.

JOEPIE!

Jaa. Dit keer gewoon heel fijn en leuk nieuws. Ja, we zijn nog samen, Daan en ik!  vier maanden en heel gelukkig gewoon. Daarvoor ook  enorme blije Joepie! uiteraard. Daan is lief leuk en behulpzaam, ondanks dat hij het zelf ook zwaar heeft. Wat vaak vergeten wordt, omdat dat aan Daan niet gezien wordt. Daan heeft namelijk ook clusterhoofdpijn. En dat belemmerd hem in veel dingen. Hoofdpijn is namelijk niet het enige wat clusterhoofdpijn in houd. Maar daarover een volgende blog meer.

Allereerst met alle mensen die mij een mooie vrieskist hebben bezorgd  in mijn berging, waar ik lekker dingen in kan vriezen. Dat is als je alleen woont, of als je een LAT relatie hebt wel handig.  De groep mensen die deze vriezer in mijn schuur hebben gezet: superbedankt. En ik hoop dat de pannenkoeken als dank erg lekker hebben gesmaakt. Ja, bakken is wat dat aangaat wel iets wat ik meer zou willen doen. Jammer is wel dat ik even wat meer ruimte zou moeten hebben om echt goed te kunnen bakken. Maar daar vinden we vast wel weer op. Misschien met een plank, of een extra werkbankje op wielen. Maar dat komt vast goed. Mijn huis wordt gestaag steeds meer van mij. En ook een beetje van Daan, want ook zijn spullen krijgen plekjes in huis. Zoals mijn spullen plekjes in zijn huis staan en dat ook een vertrouwde plek voor mij aan het worden is. Twee thuishavens, vier kattenkinderen en een enorme hoop LIEFDE. JOEPIEE!

Helaas zijn er mensen die de definitie van het hebben van een LAT-relatie niet geheel snappen. Ik heb zelf onderzoek gedaan, op internet, maar ook bij mijn artsen. Een LAT-relatie is een relatie tussen twee mensen die van elkaar houden, maar er bewust voor kiezen GEEN GEZAMENLIJKE huishouding te voeren. Het maakt niet uit hoe ze dat invullen. Al zitten ze maanden bij de een en maanden bij de ander. Het is geen fraude meer dan een weekend samen te zijn.  Fijn dat ik die roddel de wereld uit kan helpen. Wij vinden het jammer dat er mensen zijn die ons dat geluk dan toch niet helemaal gunnen. Bij deze het antwoord: wat wij doen is volkomen legaal. En we beslissen zelf wel hoe lang we ergens zijn, en aangezien dat niet aan regels is gebonden, vinden we het jammer dat we daarin dan zulke opmerkingen krijgen. Dat laat mij echter niet van de wijs brengen, ik ben nog steeds heel erg gelukkig met Daan en mijn LAT relatie. Ik heb eigenlijk gewoon twee heel leuke huizen. En vier leuke katten. En een leuke man. En wie weet…ooit in de toekomst gaan we samenwonen. Maar we kijken eerst hoe we dit allemaal in goede banen leiden….

https://nl.wikipedia.org/wiki/Latrelatie

Joepie is ook dat de ME opvlamming die meestal rond dit jaargetijde komt, maar dit jaar het een beetje minder lijkt te zijn dan voorheen. Ik kan toch wat dingen doen. Maar die moeheid, is nog steeds verlammend. Echt frustrerend. MAAR, het kan erger, dus ik zeg gewoon JOEPIE!

Een veel grotere joepie is eigenlijk nog wel, dat mijn rugleuning en mijn nieuwe handbike er zijn. En wat ben ik blij met beiden! Het scheelt me veel energie , de rugleuning. En de handbike….Ik maak een filmpje hoe dat gaat. Maar veel veel vele malen sneller dan die Speedy Duo2. Het is me het gevecht van bijna een jaar wel waard geweest. En zo voel ik me dan echt gezegend met mijn leven. Ja, mensen mijn leven is goed!!!! I AM SO HAPPY! foto’s en filmpjes komen later! Tot de volgende keer lieve volgers!!!

Grote veranderingen

Hallo allemaal, na weer een enorme lange tijd stilte op mijn site. En weer kan ik SORRY zeggen. Gelukkig weet iedereen dat ik heus niet zomaar zo stil ben op mijn blog, aangezien ik normaliter bijna dagelijks een blog schrijf.

Er is in een heel korte tijd heel veel veranderd. En het zijn grote veranderingen, sommige heel verdrietig, anderen weer heel positief en goed en blij. En ik zou mezelf niet zijn als ik mijn trouwe volgers niet zou vertellen hoe en wat er nu allemaal aan de hand is geweest. Ik wil mijn blog wel beginnen met het bedanken van alle mensen om mij heen die mij de afgelopen maanden heel erg hebben geholpen, in de goede en vooral de rottige tijden. Bedankt allemaal voor alle steun en hulp. Zonder jullie had ik er heel anders bij gezeten denk ik. En ik ga geen namen noemen. Degenen waarover het gaat, weten het wel! Oke, ik dwaal af, terug naar het verdrietige en leuke nieuws.

Allereerst vertel ik jullie dat ik sinds 18 augustus officieel ben gescheiden van Niels. En ja, na 15 jaar samen, en waarvan 4 jaar getrouwd is dat niet leuk. Niet leuk is eigenlijk een understatement. Het is zwaar klote. Maar de koek was op. We zijn niet uit elkaar gegaan met ruzie of wat voor narigheid dan ook. De spreekwoordelijke koek was gewoon op. En dat is verdrietig. Voor ons allebei. Maar dan is het de vraag of je samen nog probeert om je relatie te redden, of gaat scheiden. Het moge duidelijk zijn dat wij hebben gekozen om te gaan scheiden. Er komt bij scheiden ontzettend veel kijken. Als je denkt dat scheiden heel makkelijk is, zal ik je uit die droom helpen, er komt zoveel bij kijken dat je helemaal tureluurs wordt van alles waar je bij na moet denken. Het is veel moeilijker om te gaan scheiden dan om te gaan trouwen.  Maar uiteindelijk voelde ik me, toen de officiële scheiding uitgesproken was, sterker dan ervoor. Het was me duidelijk: de koek is gewoon heel erg op. En dan kun je beter uit elkaar gaan in harmonie dan  met ruzie. Toch kwam er echt veel op me af,meer dan ik ooit had kunnen denken.

Ik moest bijvoorbeeld dingen regelen qua inkomen, aangezien ik maar een kleine uitkering had, en daar geen huis of wat dan ook van zou kunnen betalen . Daarbij heb ik natuurlijk mijn lichamelijke gebreken, oftewel mijn kwartetje zoals ik dat wel eens noem. Dus ik heb samen met het Sociaal wijkteam gewerkt en gezocht naar een voor mij geschikte aangepaste woning, en een aanvulling op mijn uitkering was ook geregeld. Toch had het nog heel wat voeten in de aarde voordat ik mijn eigen woning heb kunnen betrekken, maar het is in september dan gebeurd! Mijn eigen huisje! Waar ik heel gelukkig en blij van werd, en er nog steeds gelukkig en blij in woon. Ik kan me geen fijner en mooier huisje wensen dan het huisje wat ik nu heb.

Het was liefde op het eerste gezicht, dit huisje. Ik woon nu in Zaandam. In een rustige wijk. Joep en Janouk zijn met mij meeverhuisd naar deze woning en hebben het ook erg naar hun zin en waren al heel snel gewend in dit nieuwe huisje. Joep zou erg graag naar buiten willen. En dat is wel even spannend. Volgend jaar voorjaar ga ik proberen of ze het leuk vinden om naar buiten te gaan. Ik heb een echt heel grote megatuin, dus daarin zouden ze zich al kunnen vermaken is mijn idee. Oftwel, heerlijk dit huis. En heel positief dat ik daar mag wonen.

En dan nog veel blijer nieuws. Net op het moment dat ik me gewoonweg niet fijn voelde, kwam ik iemand tegen. Een bijzonder iemand. Een lief iemand, een iemand waar ik op slag verliefd op ben geworden. Namelijk Daan! En inmiddels zijn Daan en ik alweer 4 maanden lang samen en heel gelukkig samen. We wonen niet samen,maar hebben een LAT relatie. We zijn dus samen, maar hebben wel allebei ons eigen huis. En ik moet zeggen dat me dat heel goed bevalt. Ik ben dus opnieuw verliefd. En heel erg gelukkig. Daan en ik voelen elkaar heel goed aan. En we hebben een toekomst samen voor ogen! Dus wat je zegt LEUK nieuws!

Ik ben helaas gestopt met haptotherapie omdat ik dat niet meer vergoed kreeg van mijn verzekering (wat al ten dele was). Dus ik heb met pijn in mijn hart afscheid genomen van mijn therapeute. Maar ik heb inmiddels wel een heel fijne psychologe en ik ben superblij met haar want ik wordt met de maanden die verstreken zijn sterker en ga veel zelfverzekerder door het leven. Natuurlijk met vallen en opstaan. Maar ik voel dat ik gewoon steeds fijner in mijn vel ga zitten.

Dit was het wel een beetje allemaal. Ik ga weer proberen jullie vaker te trakteren op een verse blog 🙂

Gezelligheid

Hallo allemaal!
Even iets gezelligs tussendoor. De haptotherapie werkt geweldig hoor, alleem bestaat er meer op de wereld dan alleen maar therapie. Gelukkig wel zeg! Ik ben momenteel wat energieker, en nog fijner is dat de pijn een stuk minder is dan voorheen. Waardoor ik ook wat meer energie krijg…en dat is fijn want nu kan ik iets meer ondernemen dan alleen maar op de bank zitten en af en toe mee boodschappen doen. Ik ben met mooi weer vaak te vinden in de tuin van mijn moeder! Ze heeft een lekkere tuin op het zuiden, dus er is de hele dag zon. Mijn moeder en ik hebben weer meer contact. Wat erg fijn is!  Want ik heb al van jongs af aan best een fijne band met mn moeder. Door de jaren heen is zij dan ook als een vriendin geworden. Klinkt klef he? Dat valt wel mee maar het is wel echt fijn het goed te kunnen vinden met iemand die je door en door kent!

  

We zijn samen met een vriendin van mijn moeder (grappig detail is dat deze vriendin mijn oude oppas is. Ze paste op mij..en geloof dat dat best een uitdaging was) naar het Euro Visie Songfestival Sing aLong geweest. Ik was weer eens toe aan een uitje. Zelf heb ik nu niet erg veel met t songfestival zelf, maar zulke feestjes hebben gewoon wel altijd een geweldige sfeer. Ik ben voor het eerst sinds jaren weer met de trein geweest. Zonder assistentie want dat regelen blijft een crime. En de treinen zijn nog altijd niet toegankelijk. Hulde aan alle lieve treinreizigers die me in en uit de trein hebben geholpen. We hebben een lekker patatje gegeten en een geweldige avond gehad! Ik was aan het eind van de avond mijn stem kwijt van al het meezingen. Maar o wat was het leuk! 

  

Verder ben ik met een vriendin naar de bioscoop geweest…een heel avontuur werd dat. We hadden afgesproken dat we naar Amsterdam zouden gaan om daar naar “de ontsnapping” te kijken. Het bleek alleen dat wij gigantisch falen in het zoeken van parkeergarages. Het torture museum is overbodig…autorijden in Amsterdam is al genoeg marteling. Toen we uiteindelijk opgaven en naar Zaandam gingen, reden we….jawel….je snapt m.

In Zaamdam besloten we naar “project t” te gaan, omdat de film die we eigenlijk wilden zien, niet draaide. En eigenlijk is t leuk om totaal random een film in de bios uit te zoeken. We hebben ons erg vermaakt. Het is geen film die ik gepland in de bios zou kijken. Maar wel een vermakelijke paar uur kijkplezier. En we hebben besloten dit eens vaker te doen

  
Er staat nog veel leuks in de planning, want van goede periodes moet je genieten! I”ll keep you posted! 

Haptotherapie, afspraak 3

Op 1 april (nee geen grap) was het dan tijd voor de derde afspraak met de haptotherapeut. En het zou een spannende afspraak worden. We zouden gaan kijken wat er zou gebeuren als we gingen werken met aanrakingen. Ik moet heel even eerlijk toegeven dat ik van huis uit niet gewend ben om aangeraakt te worden. Ja, soms als ik huilde werd ik wel getroost, maar in mijn familie is niemand echt heel lichamelijk met de ander. Dus knuffelen heb ik pas toen ik mijn lieve partner heb leren kennen, ook ontdekt. En dat ik een knuffel eigenlijk ook gewoon best nodig heb. Door nare ervaringen in het verleden, heb ik alleen wel moeite om me te laten aanraken door mensen die ik  niet ken, of niet goed ken. Ik schrik soms ook als iemand, die ik wat minder goed ken, me spontaan een knuffel geeft, of even over mijn arm of rug wrijft… Dat soort dingen. Ik weet niet of ik het nu niet prettig vind, of dat ik het gewoon niet gewend ben en daarom schrik, feit blijft dat ik aanraking door personen die ik minder goed ken niet het allerprettigst vind.

En dan ga je haptotherapie volgen. Een therapie waar de basis eigenlijk is dat je door middel van aanrakingen gaat kijken waar je moeite mee hebt en waar je aan kunt werken. Een aanraking kan veel doen bij een mens, en dat is natuurlijk de manier waarop mensen ook weer in balans leren komen met gevoel en lijf. En laat dat bij mij nou ook een beetje de bedoeling zijn. Toch zag ik er stiekem wel een beetje tegenop. Wat moest ik me erbij voorstellen? Wat kon ik verwachten? Maar ik heb een erg lieve goede haptotherapeute en ze stelde me bij binnenkomst direct op mijn gemak. Ik mocht bepalen of ik mijn shirt uit deed bijvoorbeeld, of niet. Jullie raden het vast allemaal wel…Dat shirt bleef mooi aan! Ik mocht op een tafel (of nou ja, het is meer een soort bed, het lag best comfortabel, op mijn buik gaan liggen en toen gingen we van start. Eerst raakte de therapeute mijn voeten aan. En tot mijn eigen grote schrik, en verbazing voelde ik mijn hele lijf gewoon aanspannen. Ik vond de aanraking niet prettig! Alleen vond ik dat ik het wel moest ondergaan. Haptotherapie werkt nu eenmaal met aanraken, en als ik dat niet laat gebeuren, hoe kan ik dan met die therapie verder gaan? Want de therapie brengt wel een hoop met zich mee. Mijn leven  stond en staat er zelfs een beetje door op zijn kop. Mijn therapeute was onmiddellijk alert op wat er gebeurde bij mij. Nadat ze nog probeerde of een aanraking op mijn onderbeen misschien niet tot zo een heftige reactie zou leiden. Ik was duidelijk nog niet klaar voor de therapie waarbij aanraken gebruikt werd. Wilde niet zeggen dat ik ik moest stoppen met haptotherapie. Ik ben dolgelukkig met een therapeute als de mijne, die ondanks de uitdaging die ik met mij mee breng, toch wil doorzetten en me gaat helpen. Al zal het eerst praten zijn en dan als ik denk er weer aan toe te zijn, proberen met aanrakingen te werken.

Deze afspraak was tevens het einde van de intake afspraken. De vierde afspraak zou ik te horen krijgen wat mijn behandelplan zou worden en op welke manier ik geholpen zou worden. Ik was helemaal een beetje van de rel, de uren erna. Er kwam van alles los, en bovenal teleurgesteld zijn in mijzelf. Hoe kon het nu dat ik zo heftig reageerde op enkel een hand op mijn been? Waarom kon ik het niet gewoon ondergaan? Maar al snel besefte ik dat het allemaal oke was, ik was er nog niet aan toe. Dat is dan alleen maar een uitdaging om ernaar toe te werken dat dat wel kan.

Dat was dus mijn ervaring na de derde afspraak. En ik moet wel zeggen dat ik me veilig voel bij deze haptotherapeute. Ze is aardig, recht door zee, eerlijk en ze is soms streng voor me op momenten dat dat nodig is, maar ook lief en troostend als dat is wat ik nodig heb. Ik ben wel achter het belang van een fijne klik tussen jou en een haptotherapeut. Aangezien diegene je aanraakt en je je volledig bloot moet geven, is het wel fijn als je degene waarbij je dit moet doen, ook volkomen vertrouwt. En dat doe ik.

Ik was wel blij dat ik verder mocht met de haptotherapie en niet te horen kreeg dat ik niet geholpen kon worden. Op naar afspraak 4!

De pijnpoli

Ik heb pijn… Nu is dat natuurlijk helemaal geen verrassing, want ik heb enkele aandoeningen die nu eenmaal pijn als symptoom hebben. Maar deze pijn is nieuw, en heftiger dan de pijn die ik ken. Deze pijn wil ook maar niet afzwakken en de medicijnen die ik ervoor had werken er voor geen meter voor. De pijn werd heviger tijdens een hectisch weekendje weg en bracht mij op een zondagavond naar een huisartsenpost. De huisarts kon niet veel met de pijn, en wilde eigenlijk niets doen. Maar doordat ze zag dat ik echt veel pijn had, gaf zij me een ander NSAID middel dan de ibuprofen dan ik had, en het advies om de huisarts te raadplegen. De nieuwe pijnstiller werkte alleen ook al niet, dus maandag de huisarts opbellen met de mededeling dat ik erg pijn heb en de normale pijnmedicatie niet werkt. Ook hij doet niet veel, schrijft weer een andere pijnstiller voor…en verwijst me na aandringen door naar de pijnpoli.

Ik had erg goede hoop. De pijnpoli zou vast weten wat er voor mij werkt.. En dan kon ik de pijn weer verdragen en mijn activiteiten wat beter oppakken. Mijn man ging mee en ik was vol goede moed. De arts op de pijnpoli was erg vriendelijk…En kwam met vervelend nieuws. Ook hij kon niets doen aan de pijn die ik had. Hij wilde niet overgaan op opiaten als morfine omdat dat bij mensen met de aandoening die ik heb niet voldoende zou werken. Daarnaast vond hij 30 erg jong om al zo zwaar aan de pijnstilling te zitten (tja, vertel dan mijn lijf ook even dat 30 te jong is voor zulke pijn). Ik was teleurgesteld, maar snapte ook dat opiaten niet het antwoord op alles zouden kunnen zijn. Wel mocht ik, als andere manier van pijn bestrijding, een TENS proberen. Een TENS is een apparaatje waarbij je met lichte stroomstootjes de pijn onder controle  kunt krijgen. Ik had al een goedkope van de Lidl, maar die werkte eigenlijk niet voldoende om werkelijk de pijn onder controle te krijgen. Binnenkort mag ik dus een ” officiele” TENS gaan proberen van de pijnpoli. Ik hoop dat dit apparaat mij wat verlichting gaat brengen, want soms heb ik dagen dat ik de pijn echt niet zo goed kan hebben en kribbig wordt op mijn omgeving. En dan ben ik niet de leuke lieve Roos die ik eigenlijk wel ben..Dat moet je ook niet willen.

Via de pijnpoli ga ik wel naar een psycholoog, die eerst kijkt of ik baat heb bij de pijn insteek, en anders naar een psycholoog die met mij gaat werken aan het vinden van mezelf en het verwerken van mijn veelbewogen verleden. Tegen de pijn heb ik echter niks anders, dus heb ik behoorlijk wat pijn, en probeer ik toch actief te blijven zolang als ik kan..tot de pijn t niet meer toelaat.

Mensen zeggen wel eens dat pijn een emotie is, die je uit kunt schakelen. Zelf kan ik die mensen wel een enorme klap in hun gezicht geven….met een stoel…van ijzer… Als pijn een emotie was geweest die je kon uitschakelen, dan hadden veel minder mensen pijn!  Pijn is niet iets wat je voor de lol wilt voelen. Het is onaangenaam en belemmert je functioneren. Er zijn miljoenen mensen die de pijn dolgraag zouden willen uitschakelen…net als een emotie. Maar zo werkt pijn niet. Mensen die dat zeggen, zijn van harte welkom een dagje met mij te ruilen. Ik denk dat die overtuiging dan zo de prullenbak in kan.  Natuurlijk hebben je emoties wel invloed op de pijn. Zo zul je als je ontspannen en vrolijk bent de pijn minder ernstig ervaren dan dat je gespannen en bedroefd bent.

Pijn is een ingewikkeld fenomeen, en ieder mens gaat er weer op een andere manier mee om. Ik hoop dat de TENS mij straks wat gaat helpen, en de gesprekken met een psycholoog ook. Wordt ongetwijfeld vervolgd….

Haptotherapie, afspraak 2

Op 23 maart heb ik mijn tweede afspraak gehad bij de haptotherapie. Ik was wat bijgekomen van de emoties die na de eerste afspraak, waarbij ik mijn levensverhaal in grote lijnen moest vertellen, naar boven kwamen. Dus het was tijd om verder te gaan met de intake. Want om iemand goed te kunnen helpen, moet duidelijk zijn hoe  een persoon in elkaar zit, en dat doe je door zorgvuldig te praten en observeren.

De tweede afspraak ging over hoe ik me opstelde tegenover de wereld. De therapeute vroeg mij ergens te gaan zitten en te vertellen hoe ik me erbij voelde. Daarna ging zij naast mij zitten. Ik moest vertellen hoe het voor mij voelde. Dit deed ik ook echt natuurlijk, want ik wil het allemaal graag goed doen. Toen ze mij vroeg of ik haar wilde uitnodigen naast mij te zitten, was het een lastig moment. Wilde ik dat ze daar zou komen zitten? Of eigenlijk niet? Dit soort dingen laten zien hoe ik me opstel naar de buitenwereld toe. En dat was best een beetje lastig om goed te doen, aangezien er vaak ook dingen werden gedaan die voor mij onmogelijk waren, gezien mijn beperking. Ik kan op wilskracht veel, maar niet zoveel.

De uitkomst is dat ik niet helemaal weet hoe ik me op moet stellen, waardoor het een beetje verwarrend is  voor iedereen. Ik zou graag meer steun hebben bijv. maar weet niet hoe dat te halen en ook niet hoe t mijzelf te geven. Dit waren best aardige inzichten. En ik was enthousiast. Ging thuis nadenken, en veel proberen te voelen. Hoewel dit soms erg lastig is, want gevoel is soms best gek.

Maar ik voel me wel steeds meer thuis bij de haptotherapeute en merk dat ik geprikkeld raak en daarom ook graag wil werken aan mijzelf, en dat is heel positief!

Op naar afspraak 3!

Haptotherapie, de eerste afspraak…

Ik heb verteld dat ik  niet zo lekker in balans ben momenteel, waardoor ik dus niet meer goed aanvoel wat lichamelijk en emotioneel mijn grenzen zijn. Het valt al niet mee om dat sowieso aan te geven, aangezien ik soms iets wel kan, en de volgende dag niet. Dat is verwarrend voor mijn omgeving, en verwarrend voor mij. Ik kreeg een tip van een vriendin, dat haptotherapie wel eens wat voor mij zou kunnen betekenen. En ik was wel nieuwsgierig naar wat haptotherapie nu eigenlijk is.

Het is een therapievorm, waarbij door middel van aanraking, je thema’s uit je leven kunt gaan aanpakken, bijvoorbeeld opnieuw leren voelen hoe je lichaam in elkaar zit, in contact komen met je emoties, omgaan met beperkingen, etc. etc. Dus ik vond de tip een hele goede, en zocht een haptotherapeut in de buurt. Liefst een vrouw, want ik heb gewoon een wat minder goed vertrouwen in mannelijke therapeuten. Waarom, dat laat ik achterwege. Maar het is wel zo.

Ik vond een haptotherapeute bij mij in de buurt. Nouja, bijna in mijn appartementengebouw zelf..het is aan de overkant haha. En ik mailde haar, met de vraag of zij mij misschien kon helpen met opnieuw in balans raken. Ik kreeg al snel een mail terug dat dit het geval was, en we maakten snel een afspraak, zodat we met de intake konden beginnen. De eerste afspraak was op 12 maart.

Ik was best een beetje nerveus voor de afspraak want ik had geen idee wat ik nu voor een eerste keer kon verwachten. Gelukkig ging Niels met mij mee, dat geeft mij altijd wat meer rust en dan kan ik beter vertellen wat me bezighoudt. De haptotherapeute was ontzettend aardig en stelde mij op mijn gemak. Toen gingen we beginnen aan de intake. De intake zou in drie sessies worden gedaan. De eerste sessie was vooral gericht op welke doelen ik voor ogen had en ook hoe mijn leven van baby tot nu is verlopen. In grote lijnen natuurlijk, want anders zou ik uren aan het vertellen zijn. En zoveel tijd hebben we niet , zeg maar.

Ik heb eerlijk verteld dat ik momenteel gewoon het contact kwijt ben met mijn lichaam en emoties, zodat ik uit balans ben en niet meer precies weet waar mijn grenzen liggen, en hoe ik die het beste kan aangeven. Ik vond het erg moeilijk om mijn leven van baby tot nu samen te vatten, want er is in die 30 jaar verschrikkelijk veel, helaas negatief, gebeurd. En er zijn ook positieve dingen hoor, absoluut, maar het zou teveel tijd in beslag nemen ook die positieve punten allemaal op te noemen. Daarbij heb ik juist meer last van al het negatieve wat er gebeurd is, en heb ik dat nog niet verwerkt, maar de positieve kanten hebben mij er juist altijd doorheen gesleept. Het vertellen vond ik best confronterend. Ik word altijd een beetje verdrietig als ik naar mijn verleden kijk. Het is, vind ik, best oneerlijk zoveel al meegemaakt te hebben. En ik heb het slecht een plekje kunnen geven, waar ik dus nu mee aan de gang ben gegaan. Toch heeft mijn verleden mij wel gemaakt wie ik ben, en ik ben geen slecht mens geworden, al zeg ik het zelf.

Na het eerste gesprek voelde ik mij nogal druk van binnen. Ik had dingen omhoog gehaald die ik lang, heel lang geleden al had weggestopt. En alles was van binnen een warboel. De haptotherapie deed dus al gelijk zijn werk, en dan was het nog maar het eerste gesprek en ook nog maar de intake, waar Niels nog bij was. Het was dus nog maar het begin. En aan de ene kant keek ik uit naar de volgende afspraak, maar aan de andere kant zag ik er ook wel tegenop, gezien het feit dat het eerste gesprek zoveel los had gemaakt.

Mijn eerste ervaring met haptotherapie was een feit, en het is een enorm prettige ervaring geweest. Op naar afspraak 2!